Zoals op ieder groot evenement dienen we correct gekleed te zijn in kleurtjes passend bij de verschillende functies. Het kleurtje is niet het probleem, het was de maatvoering waar ik bang voor was.

Tijdens het Olympische testevent (augustus 2019) kwam ik reeds snel tot de conclusie dat de Japanse maten (maatjes) iets kleiner uitvielen dan de oer-Hollandse. Een 3XL polo, dat was destijds een maatje te klein voor mij. Goed voorbereid zoals ik tracht te zijn, had ik het zekere voor het onzekere genomen en mijn kledingmaten in de regionen 5XL-6XL op voorhand geregeld. Met mijn personal trainer (dank Atheer) hebben we het laatste jaar hard gewerkt aan mijn maatvoering. Al met al gezonde spanning: gaat het passen?

Met de bus, samen met de Ground Jury van het springen, vanochtend vroeg vertrokken richting het AUC (Accreditatie en Uniform Centre) in de stad (zeg maar gewoon een stad in een stad (Blijham is er niets bij, wat grootte betreft). Uiteraard wederom ontvangen door een jubelende crew van kledingspecialisten. Binnen een uur werd alle kleding (polo’s, jasjes, een pak, hoedjes, schoenen, riemen, sokken en nog veel meer) gepast en op maat gemaakt. Fantastisch, wat een organisatie! Wat bleek: mijn bestelde 5-6XL broeken bleken veel te groot, en plotseling was het zelfs een 2XL die als gegoten zat! Bij navraag bleken de maten van augustus 2019 te zijn aangepast, hetgeen veel verklaarde. Blij met mijn koffertje terug naar het hotel, de kleding aangedaan en op naar de venue.

Er zijn twee venues waar het paardenspektakel plaatsvindt: het EQP (Equestrian Park in hartje Tokyo en SF (Sea Forest) aan de zee. Alle evenementen vinden plaats in EQP (zoals de dressuur van afgelopen week). SF is de plek waar morgen de crosscountry wordt verreden.
Met de bus naar EQP: half uurtje (schijntje in deze drukke stad). Daar aangekomen wist ik mijn weg snel te vinden (dankzij mijn eerdere bezoek in 2019, destijds 80% gereed).

De rest van de dag (middag en avond) vele collega’s en andere bekenden gesproken. Altijd weer goed om verhalen van eerdere Spelen, hoe is het thuis, druk op de praktijk (iedereen zegt dat) en uiteraard de COVID horror story’s te delen. Onze smid Kees Alblas bleek in topconditie en heeft mij bijgepraat over zijn ervaringen van afgelopen weken. Zoals gisteren reeds vernoemd zal ik collega Selberg (Kurt) aflossen op de kliniek. Kurt Selberg behoort, samen met Elisabeth van Veggel, tot de radiologen van het SMDC en het deed mij goed om te zien dat hij drukdoende was met zijn verslaglegging naar collega Stefan Cokelaere over een casus van de dag ervoor op het SMDC. Prachtig hoe we digitaal kwaliteits-verhogend kunnen werken: overdag een MRI op het SMDC, in de Nederlandse nacht gelezen door Kurt en in de ochtend bekend bij de verwijzend paardenarts Stefan.

Afgelopen twee uur de trot-up (keuring voorafgaande aan de wedstrijd) van de springpaarden gezien. Nederland met vlag en wimpel door en overall een groep gezonde sportpaarden. Morgen is de cross-country in Sea Forest. Voor het veterinaire team betekent dat vroeg uit de veren (vertrek 4u in de ochtend) voor een 50-tal ondersteunende paardenartsen. Op SF is een mobiele kliniek opgezet waar (spoed)eisende hulp kan worden verleend. Uiteraard fingers-crossed dat het een rustige dag mag worden. Voor Nederland zijn Merel Blom (met The Quizmaster) en Janneke Boonzaaijer (met ACSI Champ de Tailleur) in de race: zet hem op!

Leuk om dit alles van dichtbij te mogen meemaken. In een volgende blog meer ditjes en datjes over de VetClinic.

おやすみなさいそして後で会いましょう
Erik