Nu de Olympische Spelen afgelopen zijn (en Kurt, Erik en Kees weer teruggekeerd naar huis), is het de beurt aan de Paralympische Spelen! Inmiddels is de routine bekend en dat zorgde ervoor dat voor mij de landing, ondervragingen, controle documenten, afnemen van corona monster, wachten op testuitslag, nogmaals controle van de documenten en de testuitslag, ophalen van bagage en de douanecontrole (zie voor de hele procedure de eerdere blog van Erik, die hier nog een ruime 4 uur aan spendeerde) in een kleine anderhalf uur werd afgerond. Hoera!

Met een taxi voor de deur was ik in een recordtijd onderweg naar Tokyo. Een uurtje om vanachter het glas de eerste kennismaking met Japan te maken richting het hotel. Aangekomen werd ik direct apart van de andere gasten naar een ontvangstruimte in de kelder gebracht en vervolgens vertrok het onder begeleiding naar de kamer. Op de 22e verdieping is het uitzicht over de stad prachtig en voorlopig ook het enige dat ik van de stad zal zien. Gezien de corona worden de eerste 14 dagen als quarantaineperiode aangemerkt en zit je dus in ‘the bubble’. Het ontbijt wordt dan ook om half 5 ‘s ochtends in een papieren tasje aan de deurknop geleverd en voor die tijd wordt het dagelijks speekselmonster opgevangen voor de corona check.  Temperatuur en afwijkende symptomen worden allemaal genoteerd in de OCHA app.

Op de kliniek is alles inmiddels in gereedheid gebracht en vanochtend vroeg arriveerden de eerste 3 paarden (uit Australië). Ze staan comfortabel in hun tweedehands, edoch netjes met hoge drukspuit gereinigde stallen. Kosten nog moeite zijn gespaard, zie ik nu ook met eigen ogen. 7 moderne gebouwen met stallen zijn vlak naast de kliniek te vinden. Met airconditioning, camera én persoonlijke bewaking, uitgebreide faciliteiten om te wassen en te koelen, een weegschaal en een smederij wordt niets aan het toeval over gelaten. Naast de services en expertise van de kliniek staat er een team van fysiotherapeuten voor de viervoeters gereed.

De arena is in het echt indrukwekkender dan op de foto’s en alle Olympische ringen zijn inmiddels vervangen door de Paralympische agitos. Het hele complex ziet er spiksplinter nieuw uit, maar niets is minder waar. Op deze locatie werd in de jaren 40 van de vorige eeuw reeds een accommodatie voor paarden gebouwd. Hier worden sindsdien ruiters getraind en paarden afgericht. De 18e Olympische Spelen werden (in 1964) op exact deze plek gehouden. En nu, onder de vlag van de JRA, is het hele complex opnieuw geheel gemoderniseerd. Naast de hoofdarena zijn er 3 buitenbanen en 2 binnenbanen om te trainen. Een glooiend terrein met eventing hindernissen, een vijver en een bos(-je) complementeren het geheel. Een en ander wordt omgeven door een galoppeerbaan met 2 verschillende bodem. Het is prachtig!

Helaas ligt het gedeelte voor het publiek er verlaten bij en ook tijdens de Paralympische Spelen zal dit zo blijven. De eetstandjes blijven gesloten evenals de souvenirwinkels. Alle aandenken zijn online te bestellen en worden op de hotelkamer afgeleverd. Desondanks zit achter de schermen de sfeer er al goed in. Nog een dagje rustig opstarten morgen (dank Erik voor alle instructie filmpjes!) en dan arriveert in de twee dagen erna de rest van de paarden. We zijn van start 🙂

Groeten vanuit een regenachtig Tokyo,

Brenda