Woensdag 19 september 2018
Door drs Brenda Hoogelander, teamveterinair Paradressuur

Nadat de paarden 48 uur in de quarantaine hadden doorgebracht en de bloeduitslagen allemaal goed bleken, werden ze toegelaten tot de rest van het concours terrein. Voor de paradressuur is dit “Barn 3” welke zich tegen de trainingsbanen bevindt. In ieder “Barn” (stalgebouw) zijn de paarden per discipline bij elkaar gehuisvest. De banen van iedere discipline bevinden zich in de nabijheid van hun stallen, evenals de locatie waar de vetcheck (veterinaire keuring voor aanvang van de wedstrijden) plaatsvindt. Wij zitten in het gedeelte van het terrein dat reeds aanwezig was voor de WEG. Voor ons dus geen problemen met half afgebouwde gebouwen. Ook de wedstrijdarena ligt er prima bij. Alleen aan het gebouw van waar de VIP en de media worden gehuisvest werd nog volop gewerkt, evenals de toegang naar de main arena. Het hotel van de grooms was nog geheel niet van de grond gekomen dus last minute moest er door de KNHS nog woonruimte voor hen en mij gevonden worden. Ik verblijf met alle Nederlandse ruiters, bondscoaches, veterinairen en het KNHS team in een hotel op zo’n half uur rijden van het wedstrijdterrein.

De paarden waren ontzettend snel op hun gemak in de stallen. Naar Amerikaans gebruik zijn de stallen luchtig door een deur met spijlen tot op de grond en een ventilator per box. Bovendien kunnen de bovenluiken geopend worden waardoor ze lekker de gang op kunnen kijken. Het weer was aanvankelijk tropisch warm en er heerst een hoge luchtvochtigheid. Gelukkig zijn onze paarden na een warme zomer wel iets gewend. Iedere ochtend kijk ik ze klinisch helemaal na en beoordelen we ook aan de hand hoe ze lopen. Vervolgens worden ze door de grooms over de zandpaden over het terrein gestapt en in de watten gelegd. Dagelijks krijgen ze meerdere keren beweging, aan de hand, aan de longe of onder het zadel. Op indicatie worden ze nagekeken en behandeld door fysiotherapeute Dewi Bergman. Een los ijzer wordt even vastgezet door hoefsmid Kees Alblas.

De berichten van orkaan Florence bereikten ons via alle media en de gevolgen in de kustgebeiden van North en South Carolina bleken rampzalig. Aanvankelijk leek Florence ook over ons terrein te komen en dus werd er geen risico met de paarden genomen. Ondanks dat de stallen gebouwd zijn om orkaanwinden te weerstaan besloten we om in de tackbox (zadelkamer) te overnachten om dicht bij hen te blijven. Samen met groom Marleen sliep ik op een in allerijl ingekocht luchtbed op stal. Alle spullen werden zo hoog mogelijk opgestapeld en zadels in veiligheid gebracht. Forse wind en veel regen kwam die nacht over, maar de gegraven goten en zandzakken deden hun werk en de stallen bleven droog. De paarden leken ons meewarig aan te kijken waarom we ons zo druk maakten, maar de volgende ochtend bleken andere delen van het terrein toch onder water te staan.

 

De rijbanen zijn goed gedraineerd en de regen ging in de ochtend iets liggen. Alle paarden kregen dan ook de kans de benen te strekken. In de nacht erna trok de storm verder en vervolgens kwam het tropische weer terug. Tijdens de meeting voor de dierenartsen werden alle details doorgesproken en op maandag was het dan zover. Om 9 uur werden alle paradresuur paarden 1 voor 1 nauwkeurig geinspecteerd door de FEI veterinair en de jury. Al onze teampaarden kwamen met glans door deze vetcheck.

Daags erna begon de wedstrijd. Sanne Voets beet voor Nederland het spits af in de grade 4 en werd na afloop gehuldigd als wereldkampioen! Nicole den Dulk zette een mooie proef neer en mocht een bronzen medaille in de grade 2 in ontvangst nemen. Frank Hosmar was succesvol in de grade 5 en won een zilveren medaille. De volgende ochtend maakte Rixt van der Horst het feest compleet door haar grade 3 te winnen en hiermee zij prolongeerde haar wereldtitel.

Voor al onze paarden eindigde de prijsuitreiking bij de doping controle. In een apart gedeelte van de stallen worden ze maximaal een uur geobserveerd en wordt, indien mogelijk, urine opgevangen. Alphaville NOP en Findsley hadden andere prioriteiten. Zo’n schone stal met krullen nodigt veel meer uit tot rollen dan tot plassen blijkbaar. Buiten urine worden ook bloedmonsters afgenomen en welke met de nodige formulieren vervolgens naar het laboratorium verzonden voor onderzoek.

Al met al een zeer succesvolle start voor ons team. Morgen gaat de landenwedstrijd van start. Opnieuw rijden Sanne, Frank en Nicole op de eerste dag en zal Rixt afsluiten op tweede dag. Meer hierover in mijn volgende blog.

Brenda Hoogelander,
Teamveterinair Paradressuur