Dinsdag 25 september 2018
Door Dewi Bergman-van Mechelen
Fysiotherapeut 

Inmiddels ben ik al weer enkele dagen thuis (door drukte binnen onze praktijk kon ik helaas niet tot het einde blijven), na een geweldige tijd op de World Equestrian Games in Tryon, waar ik als fysiotherapeut aan het werk was. Als jullie ook mijn vorige blogs vanuit het EK in Gothenburg en de Olympische spelen in Rio de Janeiro gevolgd hebben, dan weten jullie dat de toepassing van fysiotherapie op grote paardenevenementen inmiddels geen uitzondering meer is.

Nederland loopt voorop als het gaat om opleiding en wet- en regelgeving ten aanzien van fysiotherapie bij dieren. Zo is bij ons de titel ‘dierenfysiotherapeut’ beschermd, alleen verkrijgbaar door de specialisatieopleiding ‘fysiotherapie bij dieren’, te volgen na de opleiding tot humaan fysiotherapeut. In de wet op de uitoefening Diergeneeskunde is vastgelegd dat een dierenfysiotherapeut wettelijk bevoegd is om een dier te behandelen. Dit is echter zeker niet overal het geval. In sommige landen bestaat het beroep officieel niet, is er geen opleiding voor, of alleen een korte cursus van laag niveau. In andere landen is het een specialisatie van diergeneeskunde en dus geen vervolg op humane fysiotherapie. Er zijn wereldwijd dus grote verschillen in kwaliteit en omdat er geen registratie was zijn er allerlei zelfbenoemde fysiotherapeuten ontstaan. Om wildgroei op wedstrijden tegen te gaan en de verschillende behandelmethodes te reguleren, heeft de FEI heeft sinds dit jaar een duidelijke registratie voor ‘Equine Permitted Therapists’ met een daaraan verbonden theoretisch examen over de regelgeving mbt toegestane therapievormen. Bij aanvang van dit wedstrijdseizoen heb ik dit examen dan ook behaald, zodat ik de paarden van mijn klanten tijdens FEI wedstrijden zou kunnen blijven behandelen.

Om toegelaten te worden ‘achter de schermen’ van het wedstrijdterrein, in de stallen en bij de trainingsbanen, had ik een zogenoemde ‘accreditatie’ nodig. Dit is een pas die om mijn nek hing met daarop m’n foto en functie tijdens de WEG. Ook stond op deze pas aangegeven tot welke ruimtes ik kon worden toegelaten. Deze accreditatie moest ik bij het passeren van beveiligingsmedewerkers steeds laten zien. De organisatie van het evenement gaf de accreditaties alleen af aan de fysiotherapeuten die vooraf aangemeld waren door de deelnemende ruiters of hun federatie, in mijn geval dus KNHS voor mijn Nederlandse klanten. Deze accreditatie verleende mij de backstage toegang, maar beperkte mij niet tot het behandelen van uitsluitend Nederlandse paarden. Omdat ik niet officieel door KNHS was aangesteld als teamfysiotherapeut, was ik niet gebonden aan een bepaalde discipline en was ik ook vrij om paarden uit andere landen te behandelen tijdens dit evenement. Een voordeel voor mij, omdat ook enkele buitenlandse klanten van dd-physio/SMDC deelnamen. Op verzoek van verschillende team-artsen was ik stand-by voor deelnemers uit een aantal landen, die zonder (dieren)fysiotherapeut naar Tryon waren afgereisd.

Er kunnen verschillende redenen zijn geweest voor federaties om geen vaste teamfysiotherapeuten mee te nemen. Rondvraag onder verschillende teams die aanwezig waren in Tryon leverde de volgende motivaties op:

• De deelnemers hadden graag een fysiotherapeut mee gehad, maar hun federatie had een gelimiteerd budget. Dit speelde vooral wanneer de reiskosten erg hoog uitvielen, wanneer de medaillekansen klein waren, of wanneer vanuit een land geen teams afgevaardigd werden, maar alleen individuele ruiters.
• De deelnemers hadden voorheen een therapeut mee, die volgens de nieuwe FEI regelgeving niet voldoende gekwalificeerd was. Of het betrof een land waar geen regelgeving over fysiotherapie bij dieren bestaat. De federatie van het betreffende land wilde dan alleen dierenartsen toestemming verlenen om eventueel fysiotherapie uit te oefenen.
• De deelnemers hadden thuis een fysiotherapeut. Omdat het paard in optimale vorm verkeerde, was naar verwachting behandeling op het evenement niet nodig. Mocht dit toch het geval zijn, dan is er terplekke altijd wel iemand te vinden.
• Tot slot een steeds kleiner wordend clubje van deelnemers die geen fysiotherapeut in durften te schakelen: Het paard werd thuis ook nooit behandelt. De ruiters waren bang dat het afbreuk zou doen aan hun imago of hun rijtechnische kunde. Sommige deelnemers hadden een team-arts met ouderwetse opvattingen, die eigenlijk niet bekend was met het fenomeen fysiotherapie.

Natuurlijk zijn er ook vele redenen aan te voeren die wél voor fysiotherapie pleiten. Zoals ik eerder al schreef in mijn blog vanuit Rio, lopen daarom de Duitsers behoorlijk voorop met hun multidisciplinaire benadering van de topsportpaarden, maar bijvoorbeeld ook de Engelsen en Zweden hadden meerdere fysiotherapeuten meegenomen naar Tryon. Tevens voorzag de organisatie van de Wereldruiterspelen in een aantal geselecteerde dierenfysiotherapeuten die terplekke beschikbaar zijn voor de deelnemende paarden. Dit was net zo geregeld als eerder in Rio, toen ik zelf ook deel uit maakte van dit fysiotherapie-team.

In Tryon behandelde ik  2 Nederlandse Dressuurpaarden, 2 Nederlandse Para-dressuurpaarden, 3 Nederlandse Voltigepaarden, 1 Braziliaans Endurancepaard en 1 Pools Springpaard. Daarnaast nog 2 dierenartsen (Brazilië en Argentinië) en 1 trainer (Spanje). Deze keer geen deelnemers.

Een aantal van de bovengenoemde paarden behoren tot mijn vaste klanten. Deze paarden heb ik in de voorbereiding op het evenement regelmatig onderzocht en behandeld. Hierdoor was ik volledig op de hoogte van hun fysieke gesteldheid. Ik kende hun aandachtspunten en wist hoe zij op bepaalde behandeltechnieken zouden reageren. Hierdoor was ik in Tryon in de gelegenheid om hen lichamelijk optimaal voor te bereiden op hun prestaties. Bijvoorbeeld na de vliegreis en quarantaine periode, maar ook als hulp bij herstel, tussen de inspanningen door.

Een deel van de paarden (en mensen) die ik heb behandeld, zijn normaliter niet onder behandeling bij mij, maar bij een collega, of zelfs helemaal niet. Het belangrijkste was dan uiteraard om het paard eerst volledig en grondig te onderzoeken, in samenspraak met de ruiter en de teamarts. Zoals bij iedere atleet kwamen er wel eens wat kleine bevindingen naar voren. Het was dan de kunst om een goede inschatting te maken. Bij recente klachten was het noodzaak deze zo veel mogelijk gunstig te beinvloeden. Dit kon het beste bewerkstelligd worden door een aantal korte, niet al te intensieve, dagelijkse behandelingen, waarbij alle behandeltechnieken (denk aan mobilisaties/manipulaties, (bindweefsel)massage, rekoefeningen) aan bod kwamen. Het resultaat van de behandelingen op de eerste dag, werd geëvalueerd op de tweede dag en zo werd het behandelplan aangepast op de vorm van de dag. In het geval van al langer bestaande klachten zou ik niet al te fors willen ingrijpen, omdat het paard blijkbaar goed kan functioneren ondanks mijn bevindingen. Een te grote verandering in flexibiliteit zou het paard uit balans kunnen brengen of zou na-pijn kunnen opleveren. Door middel van bijvoorbeeld massage, of het gebruik van een laser of medical tape, kon ik in zo’n geval wel eventuele gevoeligheid verminderen.

De behandelingen vonden plaats in de box en daar kon controle op uitgeoefend worden door FEI stewards, die regelmatig een ronde door de stallen deden. Wanneer zij mij zagen behandelen werd dit genoteerd en doorgegeven aan de ‘veterinary office’. Daar werd gecheckt of ik vooraf het verplichte registratieformulier had ingevuld, met daarop mijn gegevens, die van de verwijzende teamarts en tot slot de namen van de behandelde paarden, de ruiters en hun discipline.

Ik ben ontzettend trots op iedereen die in actie kwam op deze editie van de World Equestrian Games. In het bijzonder natuurlijk op de atleten die ik heb mogen behandelen. Wat een prachtige scores en die medailles: ze zijn meer dan verdiend! Onder behoorlijk pittige omstandigheden hebben jullie je van je beste kant laten zien. Het was een voorrecht om me 11 dagen lang in jullie wereld te begeven en jullie te mogen ondersteunen in de geweldige prestaties die jullie hebben geleverd. Bedankt, voor jullie vertrouwen in mij. Ik hoop er een volgende keer weer bij te mogen zijn!

Dewi Bergman-van Mechelen
Fysiotherapeut