Donderdag 27 september 2018
Door drs Brenda Hoogelander, teamveterinair ParaDressuur

Inmiddels zijn al onze ruiters en paarden veilig teruggekeerd naar Nederland. Sinds ik mijn laatste blog schreef is er echter heel veel gebeurd. Destijds waren de eerste, individuele proeven net verreden bij de paradressuur, welke ons 2 gouden, een zilveren en een bronzen medaille opleverden. De dagen erna beleefden we bijzondere tijden.

 

Sinds 1989 heeft Groot Brittanië de paradressuur sport gedomineerd. Ieder kampioenschap stonden zij vooraan. Toen ik 10 jaar geleden aangesteld werd als teamveterinair en mijn eerste kampioenschap voor de KNHS aan de slag ging op het EK in Kristiansand (Noorwegen), stonden de Engelsen mijlenver voor op de rest van het deelnemersveld en konden wij als Nederlands team alleen maar dromen van een medaille in de landenwedstrijd. Door de jaren heen hebben we meermaals de 4e plaats bezet, maar langzaam maar zeker werd het gat kleiner. Op het WK in Caen 4 jaar geleden presteerde het team onder leiding van bondscoach Joyce Heuitink sterk. Van de 11 medaille kansen werden er 10 daadwerkelijk gewonnen (plus 1x een 4e plaats). En langzaam werd de afstand tot de Britten korter.

Op de eerste wedstrijddag van de landenwedstrijd in Tryon reden Sanne, Frank en Nicole sterke proeven met prachtige scores tussen de 72 en 76 procent. Voor het Engelse team kwamen 2 ruiters in de ring en aan het eind van de dag stonden de gemiddelde scores dicht bij elkaar. De tweede dag kwam Rixt als laatste ruiter voor Nederland in de ring. Met een elegante Findsley verstevigde zij de voorsprong op de Engelsen. En daarna begon het wachten. Nog 2 Engelse ruiters te gaan. De minuten kropen voorbij en iedereen bleef in de arena om de prestaties van deze ruiters gade te slaan. Kijken, speculeren, optellen, delen, nog eens natellen… en toen kwam het ook officieel op het scorebord te staan: Het Nederlandse Paradressuur team mag zich de komende 4 jaar wereldkampioen noemen! Onvoorstelbaar!

In allerijl werd er champagne ingekocht bij de General Store op het concoursterrein. Blijdschap alom en het uitbundige feest werd vastgelegd door fotograaf Arnd Bronkhorst op de gevoelige plaat. Zelfs WK organisator Mark Bellisimo werd aangestoken door zoveel enthousiasme en wilde met het oranje team op de foto. Ruiters en coach kregen vele vragen te beantwoorden van de media en werden door Koning Willem Alexander gebeld met de hartelijke felicitaties naar aanleiding van het winnen van dit kampioenschap. Een uitspraak die hij later bevestigde in een geschreven brief vanuit Paleis Noordeinde.

Eind van de vrijdagmiddag was voor een uitgebreide prijsuitreiking welke medialles, sjerpen, linten, dekens en prachtige horloges opleverde voor ruiters en bondscoach. Vervolgens werd van ieder team op het podium een paard geselecteerd voor de doping controle. Ook de ruiters zijn tijdens dit kampioenschap trouwens op doping getest na het winnen van medailles. Alphaville was de gelukkige en hij was precies op tijd terug voor de tweede vetcheck. Alle paarden van grade 2, 4 en 5 die zich gekwalificeerd hadden voor de kür op muziek op zondag werden door de FEI veterinair en de jury nogmaals beoordeeld, terwijl ze aan de hand op het straatje voorgebracht werden. Voor onze Nederlandse paarden klonk uiteraard allen het ‘accepted’, waarna wij ons naar de meeting voor de bondscoaches spoeden.

Bij het betreden van de zaal klonk voor ons een ovatie door alle bondscoaches van de andere deelnemende landen. Een moment om even stil van te worden. Vervolgens werden in de bijeenkomst de gebruikelijk punten doorgesproken en verhelderd om hierna te starten met het (handmatig) loten van de startplaatsen tijdens de kür. Vanuit deze meeting door naar de soundcheck voor de dag erna en daarna richting het hotel. Omdat menig groom en ruiter de volgende ochtend weer vroeg fris en fruitig present diende te zijn op het wedstrijd terrein werd het etentje om het behaalde kampioenschap te vieren een dag uitgesteld.

Zaterdag in alle vroegte vond de vetcheck van de overige paarden plaats. Ook Findsley kwam met glans door de keuring en zo was iedereen klaar voor de laatste wedstrijd dag. Sanne beet het spits af en werd wereldkampioen in haar grade, Frank behaalde wederom een zilveren medaille, zoals Nicolle wederom een bronzen plak in ontvangst mocht nemen. Rixt sloot het kampioenschap voor ons af door nogmaals een gouden medialle te veroveren.

Na de prijsuitreikingen en de dopingcontroles moest iedereen direct aan de slag om alle spullen op te ruimen en in te pakken. Nog diezelfde avond moest alles aangeleverd worden bij Peden, het transportbedrijf dat ervoor zorgt dat alle paarden en materialen weer veilig thuis komen. Ook mijn koffers met veterinaire materialen werden klaargemaakt voor verzending. Daarna was het snel door naar het restaurant om met het hele team (ruiters, grooms, bondscoach, teamveterinair, KNHS begeleidingsteam, paarden eigenaren, partners en familie) aan te schuiven voor een welverdiend diner.

En toen brak de dag aan om terug te reizen. Rond 13.00 uur werd begonnen met het inladen van de paarden in dezelfde grote, glimmende trucks die ons 2 weken ervoor ook naar het wedstrijdterrein hadden toegebracht. Een uurtje later arriveerden we op het vliegveld. Controle met honden, paspoortcontrole, fouilleren… en vervolgens mochten we aan board. Net als op de heenweg stonden de paarden rustig tijdens opstijgen en landen. Onderweg kregen ze 2 maaltijden, bestaande uit slobber, appels en wortelen. Zo krijgen ze naast hun drinkwater extra vocht binnen om de reis goed te doorstaan. De gehele reis hebben ze hooi ter beschikking zoveel als ze willen. De Nederlandse paarden reisden gemakkelijk en aten en dronken goed. Zo kwamen ze de volgende dag fit aan in Luik. Daarna was het nog een klein stukje over de weg naar huis.

Inmiddels zijn ze allemaal thuis ontvangen met slingers aan hun stallen en lopen ze overdag weer lekker in de wei. Al met al was het een gedenkwaardig kampioenschap: het maximale aantal medailles werd gewonnen (9: 5x goud, 2x zilver en 2x brons). Na bijna 30 jaar is de hegemonie van Groot-Brittanië verbroken en werd Nederland Wereld Kampioen Paradressuur!

drs. Brenda Hoogelander
Teamveterinair ParaDressuur